حرکت سنگ ها بر روی دامنه ها به اشکال مختلف صورت می گیرد . بسیاری از این حرکات خسارات مالی و جانی به همراه می آورند . در دامنه های شیب دار هر ذره مایل است تحت تاثیر نیروی جاذبه زمین به طرف پایین حرکت نماید . اما ذرات زمانی عملا“ حرکت می نمایند که مقدار نیروی موازی شیب زمین از مقدار نیروی اصطکاک و هم چسبی ذرات تشکیل دهنده سنگ زیادتر باشد . بنابر این هر چه شیب زیادتر باشد ، امکان حرکت بیش تر است . آب عامل مهمی است که این حرکت را آسان می گرداند . آب با نفوذ خود به داخل سنگ موجب می شود که هم چسبی و اصطکاک داخلی دانه ها و قطعات سنگ یا به عبارتی مقاومت آن ها در مقابل حرکت کاهش یابد . هوازدگی سنگ ها نیز موجب خرد و متلاشی شدن سنگ های متراکم زمین می شود و آن ها را برای حرکت آماده می نماید .
فعالیت های درونی زمین نیز از شرایط مؤثر برای حرکت سنگ ها هستند . این فعالیت ها شکست هایی در سنگ های زمین بوجود می آورند و باعث خرد شدن آن ها می گردند . معمولا“ در حرکت توده های بزرگ سنگ ، محرک اولیه زلزله است .
همچنین وضع زمین شناسی و جنس سنگ ها ممکن است حرکت آن ها را تحت تاءثیر قرار دهند . مثل
